29032567

ปรับปรุงล่าสุด12:00:00 AM

พิเศษมงคลบพิตร : ก๋วยจั๊บ

ก๋วยจั๊บ พิเศษมงคลบพิตร

คุณหมอคะ ช่วยลูกหนูด้วยค่ะ ช่วยลูกหนูด้วยเสียงตะโกนดังลั่นมาจากทางด้านหน้าเค้าเตอร์ของห้องพยาบาลพร้อมกับภาพของหญิงคนหนึ่งกำลังอุ้มเด็กน้อย วัยประมาณ 3-4 ขวบ ด้วยเสียงร้องและสีหน้าที่ตื่นตระหนก ร่างของเด็กน้อยที่เธออุ้มในท่านอนหงายมานั้น ไม่รู้สึกตัว มือเท้าเกร็ง ตาค้าง ในขณะนั้นดิฉันกำลังนั่งเตรียมเอกสารกลับบ้านของผู้ป่วยที่ได้กลับบ้านในวันนี้อยู่ นาทีแรก ดิฉันบอกกับตัวเองเลยว่า ตั้งสติ ตั้งสติ  ซึ่ง ณ ตรงนั้นมีเพียงดิฉันอยู่คนเดียว ในขณะที่เจ้าหน้าที่อีกท่านทำกิจธุระอยู่ในห้องน้ำ ดิฉันจึงตะโกนให้รีบออกมาช่วย พร้อมกับถามหญิงคนนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น เธอบอกกับดิฉันด้วยเสียงสั่น และร้องไห้ไปด้วยว่า หนูอุ้มเขา และกำลังป้อนก๋วยจั๊บกินไปได้ประมาณ 2-3 คำ อยู่ดีๆ เขาก็หงายไปเลยค่ะได้ฟังดังนั้นดิฉันจึงคาดการณ์เบื้องต้นได้ว่า น่าจะobstruct ดิฉันและเจ้าหน้าที่อีกท่านซึ่งก็รีบออกมาจากห้องน้ำ ได้พาหนูน้อยกลับเข้าไปในห้องพิเศษที่เธออยู่ ซึ่งเยื้องจากเค้าเตอร์พยาบาลไปเพียงเล็กน้อย หนูน้อยไม่รู้สึกตัว ปลายมือ ปลายเท้า และริมฝีปากของเธอเริ่มเขียวขึ้น เจ้าหน้าที่อีกท่านได้เริ่ม ทำการ CPR เธอ ส่วนดิฉันทำหน้าที่รายงานแพทย์รับทราบ และแจ้งเจ้าหน้าที่จากหน่วยงานใกล้เคียงมาช่วย และเตรียมอุปกรณ์ต่างๆเพราะในช่วงเวลานั้นเป็นช่วงพักเที่ยงพอดี เจ้าหน้าที่จึงเหลือน้อย

ในขณะที่ดิฉันวิ่งวุ่นวายกับการประสานงานและให้การช่วยเหลือหนูน้อย ภาพที่หน้าห้องของหนูน้อย เป็นหญิงสาว นั่งร้องไห้ สะอึกสะอื้น อย่างเสียสติ ช่วยลูกหนูด้วยคุณหมอ ช่วยลูกหนูด้วยทำให้ดิฉันต้องหยุดยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับจับมือของเธอขึ้นมาและบอกกับเธอไปว่า ไม่ต้องกังวลนะคะ พวกเรากำลังช่วยน้องอย่างเต็มที่นะคะเธอขอบคุณและยกมือไหว้ดิฉัน สีหน้าและแววตาของเธอยังเต็มไปด้วยความกังวล ในใจดิฉันเข้าใจความรู้สึกนี้ดีเลยล่ะ เพราะเคยเผชิญกับความรู้สึกนี้มาแล้ว กับคนในครอบครัว คือ คุณพ่อของดิฉันเองนี่แหละ ตอนนั้นพ่อเป็น MI ไม่รู้สึกตัว ดิฉันพาพ่อไปโรงพยาบาล เราก็มีอารมณ์แบบนี้ ความรู้สึกกลัวการสูญเสียคนที่เรารัก ต้องการได้คนที่เรารักกลับคืนมา มันเป็นความหวังที่เราฝากไว้กับทีมแพทย์และพยาบาล ณ วินาทีนี้ก็เช่นเดียวกัน ดิฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอดี และคิดว่าต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด นำความรู้ ประสบการณ์ มาช่วยเหลือหนูน้อยให้เต็มที่

หลังจากทีม ช่วยกัน CPR หนูน้อยได้สำเร็จ เธอรู้สึกตัว ร้องเสียงดังลั่น พวกเรา คุณหมอ พยาบาล ต่างมีรอยยิ้ม เธอรอดแล้วหนูน้อย! ดิฉันจึงรีบออกมาบอกกับหญิงสาวหน้าห้อง คุณแม่ของหนูน้อย ซึ่งกำลังนั่งชะเง้อมองมาในห้องอย่างใจจดใจจ่อ ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลคุณแม่ น้องรู้สึกตัวแล้วนะคะสีหน้าของเธอเปลี่ยนทันที มีรอยยิ้ม และน้ำตานองหน้าด้วยความดีใจ ขอบคุณ คุณหมอทุกๆคนเลยนะคะ ขอบคุณมากๆพร้อมกับยกมือไหว้ ในความรูสึกดิฉันมัน อิ่มอกอิ่มใจ มันหายเหนื่อยได้เลยเหมือนกันนะ หลังจากที่หนูน้อยฟื้นขึ้นมา แพทย์ได้ให้ออกซิเจนไว้ก่อนและให้เธอไปสังเกตอาการต่อที่ห้องไอซียูเด็ก ดิฉันได้อธิบายให้คุณแม่ของหนูน้อยได้รับทราบเกี่ยวกับอาการและแผนการรักษาของแพทย์ให้ฟังคร่าวๆ และให้กำลังใจเธอ

สำหรับหนูน้อยในCaseนี้มาโรงพยาบาลด้วยอาการลำไส้อักเสบ เธอนอนโรงพยาบาลมา 2 วัน วันนี้เธอกินอาหารได้ดีขึ้น ไม่อาเจียน ไม่มีไข้  แพทย์จึงได้อนุญาตให้กลับบ้านได้ และให้ยาไปรับประทานต่อ แต่มาเกิดเหตุการณ์ตอนเที่ยง อาหารกลางวัน หนูน้อยหิว คุณแม่จึงป้อน ก๋วยจั๊บ ซึ่งเป็นอาหารกลางวันที่ทางโรงพยาบาลจัดให้คนไข้ทาน  จึงได้เกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้น แม่ของเธอบอกกับดิฉันว่าดีนะ ที่ยังอยู่ในโรงพยาบาล ถ้าหนูพาลูกกลับไปบ้านแล้ว หรือเป็นในระหว่างทางหนูจะทำยังงัย เหตุการณ์ที่เราไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ ขอให้เรามีสติ

ก่อนที่หนูน้อยจะย้ายไปตึก ไอซียู  คุณแม่ของเธอได้มาขอบคุณดิฉันอีกครั้งพร้อมกับยกมือไหว้ และฝากขอบคุณทุกๆคนในทีมช่วยเหลือ ดิฉันยิ้มและบอกกับเธอไปว่า หนูน้อยกลับมาอยู่กับคุณแม่แล้ว อีกไม่กี่วันก็ได้กลับบ้านแล้วนะคะภาพของหญิงสาวและลูกน้อยกอดกันอย่างมีความสุข มันเป็นภาพที่ทำให้รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ จนดิฉันลืมอาหารมื้อกลางวัน วันนั้นไปเลย เราต้องปฏิบัติหน้าที่ของเราอย่างเต็มที่ นึกถึงใจเขาใจเราไว้เสมอ แล้วเมื่อถึงคราวเรา ดิฉันคิดว่าเราจะได้แบบนั้นเช่นกัน……….